Verdwenen worteltjes en kool met gaten

Op Hemelvaartsdag was onze eerste testdag. Hoeveel moeten we oogsten voor een zak, hoe lang duurt het inpakken, hoeveel mensen komen er en hoe houden we ze op 1,5 meter afstand. Veel van onze 'Helpende Handen' vonden het leuk om juist op die eerste dag te helpen. Maar we waren zelf nog niet helemaal georganiseerd, we moesten het nog uitvinden. Dat schuurde af en toe.
Gelukkig was er genoeg ander werk in de tuin, zoals wieden. Wieden tussen de munt, tussen de worteltjes, tussen de uien, tussen de spinazie. Dus wie geen stress wilde, kon daar terecht.
Maar na het wieden tussen de worteltjes was er ineens ook een hele rij worteltjes weg. Het rottige van worteltjes is dat ze er zo verschrikkelijk lang over doen om te ontkiemen, veel langer dan al het onkruid om hen heen. En wij waren nog niet zo slim om daar iets voor te verzinnen, of eigenlijk wel, we hadden verzonnen om wit zand over de worteltjes te strooien, zodat je in elk geval wist waar ze in theorie op zouden moeten komen. Maar de zaaimachine was zó perfect dat het spoor niet terug te vinden was. Dus nu wieden we zoals egeltjes vrijen: héél voorzichtig.
Onze bovenste beste helpende hand had zich even teruggetrokken uit het strijdgewoel met de zakken voor de spinaziesoep, en met de grootst mogelijke precisie wiedde ze tussen de worteltjes. Helaas dacht zij gezien te hebben dat er twee rijen stonden, maar het waren er drie. Waren, rij drie sneuvelde tijdens het microwieden. Buurvrouw schoot uit haar toch al wat oververhitte slof en de helpende hand trok wit weg. "De worteltjes!" Pas als je zelf gaat tuinen weet je wat worteltjes werkelijk waard zijn. Gelukkig kunnen ze nog tot eind juli gezaaid worden, we proberen het gewoon nog een keer. Het is niet echt erg, want we houden meer van onze helpende handen, dan van onze worteltjes. Een hele bijzondere rij, met regenboogpeen. En met wit zand. Net waren we de klap van de worteltjes te boven, toen de duiven zonder nadere aankondiging zich ineens tegoed begonnen te doen aan onze kooltjes. Dus dit weekend stond buurvrouw na te genieten van de regenbui en tegelijkertijd bogen te spannen met daar overheen anti-duiven netten.
Diezelfde regenbui die maakt dat het onkruid bij de worteltjes nóg harder gaat groeien. Kortom: een tuin is nooit saai. Nu even het heermoes aanpakken tussen de spinazie, anders hebben we straks spinaziesoep met munt en heermoes.

Overigens is de test geslaagd en gaan we deze week door met de spinazie muntsoep.Zonder heermoes, maar met een toefje brandnetel. Donderdag vanaf 14:00 en op = op.