Leven in de tuin is leven met de elementen. Eén element is in het bijzonder verraderlijk en dat is de vorst. Vorst aan de grond kan pas ontkiemde plantjes flink beschadigen en een groot deel van de groenten die wij graag telen, is helemaal niet tegen vorst bestand omdat ze oorspronkelijk uit landen komen waar het nooit vriest. Ook appelbloesem kan er flink onder lijden, en die is ook nog maar net aan het bloeien. Het levert mooie plaatjes op als de fruittelers hun bloesem met water proberen te redden en slapeloze nachten voor de telers in kwestie. Buurvrouw kent het vooral uit het kinderboek 'De grote Hoeve' waar de hele familie het bed uit moet om in het pikdonker maisplantjes met water te begieten. Onze spinazie hebben we proberen te redden met vliesdoek.
Ooit, lang geleden, toen de dagen nog geen nummer hadden maar namen, waren er vier dagen waarvan je zeker wist: daarna is de kans op vorst geweken, de zogenaamde IJsheiligen,, Sint Mamertus, Sint Pancratius, Sint Servaas en Sint Bonifatius, in de moderne kalender 11 t/m 14 mei. Daarna kon je pas in de volle grond planten en opgelucht ademhalen. Daar hebben wij dan flink de hand mee gelicht, maar het weer is tegenwoordig dan ook behoorlijk veel warmer dan in de tijd dat de dagen nog heilig waren. Wij vroegen ons daarom af hoe heilig die IJsheiligen eigenlijk nog wel waren, zouden we niet alvast stiekem wat tomatenplantjes en sperziebonen uit kunnen planten, de opkweek gaat zo goed, dat we bang zijn dat ze slap en slungelig worden. De afgelopen dagen was het bijna zomers.
Maar ons groene geweten op de achtergrond waarschuwt om dat toch niet te doen. In ons teeltplan, dat we al in januari hebben opgesteld, staat er ook een duidelijke blauwe streep en samen met andere vollegronds tuinders wachten we met smart. We wachtten braaf. En ziedaar: het weer slaat om. De noord-oosterwind zwelt aan en vanaf morgen, Sint Mamertus gaat de temperatuur flink dalen. Gelukkig niet vriezen, maar toch ook niet echt lekker. Vier strenge heren. Ze lieten geen traan toen ze ter dood gebracht werden en regenen gaat het ook niet. Schraal weer. Gelukkig is de grond al lekker warm, dat helpt onze vroege aanplant er wel doorheen. En dan, dan gaan we los: pompoenen, courgettes, paprika's en komkommers: welkom. De enige die zich er echt niets van aantrekken zijn riet, kweekgras, heermoes, zwarte mosterd en wilde peen. Zij vormen de groenste bedjes op de tuin.
Dus gaat er straks in de eerste soep ook wat onkruid. Brandnetel, om die IJsheiligen het land uit te branden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten