Lang leve de zondvloed en eindelijk zijn we klaar!

De prairie.

Het zou niet zo erg regenen donderdag, volgens de weerapp van buurvrouw, maar dat deed het toch. Wat hebben we nu al fijne vaste en nieuwe klanten: om vier uur waren we uitverkocht en de twee reserveringen die nog klaarstonden kwamen hem door de stromende regen alsnog afhalen (Oh, stom, sorry, ik ben wat later)

Regen, wat zijn we er blij mee. De spinaziebedden waren leeg en moetsen klaar gemaakt voor de prei en terwijl de klanten in hun regenjassen aan kwamen lopen waren ze binnen de kortste keren prachtig leeg en aangeharkt dankzij onze helpende handen. Nieuwe mest en compost erop: klaar. De bovenste laag werd in de loop van de dag alweer mooi zwart en vochtig door de regen, maar daaronder was het nog grijs en droog. Er mag nog wel wat méér vallen.
Een bevriende tuinder uit Oosterbeek - ook zandgrond- raadde ons aan de bovenlaag overal goed te schoffelen, dat schijnt de capilaire werking van het zand te bevorderenen zo het vocht in de grond naar boven te zuigen. Onze voormailge mentor en groenen geweten Bart Willems bevestigde dit: een los gewerkte bovenlaag trekt water omhoog. En dan heb je niet dat gedoe met slakken en muizen dat je met mulchen kan krijgen.
Toen werden we licht overmoedig. Hop! De grelinette erin. De laatste tien bedjes in de verste uithoek van de tuin lagen al een tijd te wachten. We hadden het al wel gefreesd, flink gewied, maar nu lag het alweer een maand braak en een veelvoud aan wilde planten had zich van het stuk meester gemaakt. Wortelonkruid dat toch was blijven zitten en ook allerlei zaad dat nu pas was ontkiemd. Melde, klaprozen, één of andere mosterdsoort, heermoes, kamille,  best een verantwoorde wildebloemenwei. We noemden het liefkozend 'de prairie'. Maar nu moeten er pompoenen in. "Dat doen we vrijdag even," zei buurman. We hadden nog een kar bovenste beste koeienmest uit Zunderdorp tegoed, en na elven zou het veel droger worden. Een oproep in ons helpende handen team leverde drie mensen op, die allemaal wel even wilden helpen, de laatste om drie uur. "Dan zijn we allang klaar," zei buurman weer. Buurvrouw wist het zonet nog niet, ze had wel eens een hele ochtend gedaan over het onkruidvrij maken van één zo'n bedje.
Maar goed, in de stromende regen en bijpassende regenkleding stonden buurman en buurvrouw mest te scheppen in Zunderdorp en om elf uur verscheen helpende hand Emma. Buurman was al bezig de grond los te maken met de grelinette (of woelvork). Het klaarde even op. "Vanaf nu wordt het droger, om drie uur komt er weer een bui." Dat riepen de buren van Noach waarschijnlijk ook tijdens de eerste buien van de zondvloed, maar het was wel de ideale aansporing om flink aan de slag te gaan. Korte pauzes, de grelinette erin, trekken, trekken, trekken \ en maar hopen op de capilaire werking die dat allemaal in de toekomst zou gaan opleveren.
Van alle wilde bloemen die we eruit trokken en schoffelden wilden we ineens weten of het eetbaar was, want de volgende soep op de planning is een onkruidsoep. Met geteelde wilde planten, om het oogsten makkelijker te maken, maar ter plekke werd besloten dat de melde, die overal op de tuin aanwezig is, ook lekker smaakt en mee mag doen. Om drie uur waren de bedden leeg en wij steeds natter. De rits van de regenjas van buurvrouw ging niet meer dicht door de modder, dus bij elke bui keerde ze haar rug dan maar richting wind. Dat gaat ook, met je tong kan je dan het water dat uit je haar druppelt oplikken. Heerlijk, regen!
De pompoenen stonden al klaar, maar nu moest er nog: mest uitgereden, compost uitgereden, mulchpapier eroverheen en aan de zijkanten ingegraven, houtsnippers eroverheen om het papier ook in het midden vast te houden. Pas daarna mochten de planten erin. Emma moest alweer weg voordat er één plant geplant was, maar Anouk kwam fris en fruitig (en nat) aflossen.
Dat planten is totaal geen werk, één plant per m2. Wat een voldoening. Wat een voldoening ook dat de prairie nu een pompoenenveld is. Misschien toch wat mulch? Voor een pompoenkoets heb je tenslotte ook muizen nodig. We zijn klaar, alle bedden zijn nu groentebedden en de watervaten hoeven niet gevuld deze week. Heerlijk

Nou ja, klaar...
Nu nog wieden bij de wortelen, bijzaaien, prei planten, erwten opbinden, bonen planten, oogsten, een betere tent maken, wieden bij de bonen, wieden, meer sla planten als nateelt want dat vinden mensen fijn, nog wat wieden, geoogste bedden leeg halen, beregenen na de regen, netten spannen tegen vogels, sloten op het hek tegen rovers, soepfimpjes maken, soeprecepten testen en last but not least: een nieuwe tuin vinden, want hier moeten we 31 december weer weg.

Tjongejonge, zegt buurman dan. Maar nu eerst een welverdiend weekend rust.