 |
| Werken tot de zon uit de hemel valt. |
Op onze opleiding Stadslandbouw was hèt gesprek van de dag: hoe begin je op een landje dat eerst iets anders is geweest? Ons landje was eerst bouwplaats en dat hebben we geweten (zie vorige blog), maar daarna kwam er een jongen met een graafmachientje, haalden we zelf nog flink wat beton uit de grond, kregen we hulp bij het eruit trekken van kweekgras en rietwortels (bedankt Cindy!) en lieten we een vrachtwagen vol wormenmest aanrukken. Wormenmest? Jawel, in Nederland heb je wormenkwekers, vooral voor de visvangst, die wormen worden gekweekt in humusrijke grond en nadat de wormen dat hebben opgegeten en uitgescheten kan je het kopen als wormenmest. Super fijn, zwart spul. Hashkwekers gebruiken het ook, dus moet het wel werken. We kochten 55 kuub, oftewel 55000 liter. Dat is een grote vrachtwagen vol met een aanhanger erachteraan. Volgens onze docenten véél teveel. In de hashteelt werken ze met zakjes van 10 liter. Maar het leek ons goed om ons grondje meteen een flinke boost te geven.
Een 'normale' boer zou vervolgens met veel tractorgeweld die compost over het land uitrijden, alleen hebben wij geen tractor. We hebben wel kruiwagens, lieve buren met nog meer kruiwagens, een hele hoop scheppen en vrienden en familie. Ouderwets is het nieuwe modern, dus hebben we in één dag zo'n 700 kruiwagens zwart goud uitgereden over het land. Het weer was ongekend prachtig en zonnig, we aten de eerste soep van een pompoen die we ergens anders hadden geteeld en we gingen door tot zonsondergang. Gratis workout, spierpijn inbegrepen. Steeds als we niet zoveel zin meer hadden kwam er een verse ploeg en zetten we nog even de schouders eronder en de beuk erin.
In de hopen wemelde het van de eitjes en jonge wormen, die maken hopelijk gehakt van alle ongewenste zaden en wortels die nog in de grond zitten: ga maar jongens, zet hem op! Voed de wormen, dan voeden zij de aarde en voedt de aarde jou.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten