We kunnen niet wachten!

maar het moet wel, wachten (foto Michel Olden)

Moeilijk hoor, wachten als je met een soeptuin wil beginnen. Toch moet het. Terwijl buurman Michel al twee karren vol kruiden- en tomatenplantjes heeft opgekweekt en een dak vol basilicum heeft staan, en bij mij de uien ook al aardig beginnen uit te lopen, draaien de ambtelijke molens nog op volle toeren en zit het hek waarachter het allemaal gaat gebeuren nog potdicht.

Wie denkt dat je zomaar even een tijdelijke soeptuin kunt beginnen op een voormalig bouwterrein vergist zich. Er zijn zoveel zaken waar je rekening mee moet houden: is de grond schoon (ja), is ie ook geschikt voor groenteteelt (nee, niet zomaar), kan je met een vrachtwagen compost bij het landje (misschien wel/misschien niet), zijn alle vergunningen in orde, kan je bij water, kan je je spullen ergens opruimen, wie betaalt de loonwerker. Buurman en ik geven de moed niet op, maar het wachten valt zwaar. De soeptuinsoep in 2019 komt misschien wel uit een blikje of zakje. Ook lekker en Honigh (uit Zaandam, dus lokaal) heeft al jaren ervaring met dit procedé. Een fijne kleine plantenmarkt erbij, het kan zomaar gezellig worden.

Hunkerend kijken we naar de overkant, naar het lege land. Door onze wimpers zien we al hoe het kan worden. We zijn blij dat we de winter door kunnen komen zonder soep uit Noord. Gaan we alles dit jaar heel fijn voorbereiden om er in 2020 ècht tegenaan te gaan. Wie heeft er na de zomervakantie zin in groene fitness? Er moeten straks palen de grond in, kruiwagens gekruid, housnippers uigeharkt, randen aangelegd. Best een leuk en sportief werkje.