De oogstdagen zijn voorbij, ineens. Natuurlijk wisten we dat het ging gebeuren, toch voelt het als plotseling. Het zijn de nadagen in de tuin, eind oktober, begin november.
Om half vijf begint het te schemeren, de eerste nacht met nul graden kan nu elk moment komen. We waren nogal laat met het zaaien van groenbemester, omdat de bedden laat leeg waren. Of zijn. In de zachte motregen ziet de pas opkomende klaver, phacelia of mosterd eruit alsof de lente nog gaat komen. Pril en lichtgroen, maar ze zijn ten dode opgeschreven, deze kleintjes.
De helpende handen hebben de laatste eetbare zaken uit de tuin mee nar huis genomen. De laatste peper en paprika uit de kasjes, wat minicourgette die toch niet meer groter wordt, de radijs uit dat ene nateelt bedje, de laatste pastinaak, aardappels en pompoenen die over waren van de pompoensoep en prei-aardappelsoep. Heel veel groenselderij, waarvan zeker de helft van de stengels prima zijn, de late spinazie. We hebben alle koolnetten eraf gehaald en de palmkool en prei vonden gretig aftrek.
Buurman en buurvrouw hielden wat winterpostelein over, wat winterraapsteel, wat wortel en wat prei. En vier schitterende savooiekolen. Zo mooi. Maar onbekend maakt onbemind, ook bij de helpers. Wat moet je ermee? We kunnen nog weken voorat als we hier iets lekkers mee zouden weten. In de Italiaanse Riboletti soep zaten een paar blaadjes, op de van der Pekmerkt verkochten we er ook een paar.
Buurvrouw vond een recept met savooiekool, room en mosterd. Een Duits recept, want daar is 'onze' savooiekool een heel gewone groente. Dat bleek heel lekker, winters. Het vraagt eigenlijk om vette worst, maar is ook prima met onze tuinaardappels
Komende week is de cirkel rond en worden de nadagen weer voordagen. Net als vorig jaar beginnen we het tuinseizoen in november met het planten van knoflook, tijdens onze 'Knoflookdagen van Soep naar School'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten