Groente gaat niet op vakantie

Net als alles in de stad stil komt te vallen, ook in Coronatijd gaan mensen toch op vakantie, blijft de tuinder thuis. Groente gaat niet met vakantie, sterker nog: in de vakantie spuit de groente de grond uit, dus de tuinder kán ook niet met vakantie. Gelukkig valt er ook enorm veel te genieten en al helemaal deze zomer, met die fijne afwisseling van zon en regen. En het is ook wel heel erg mooi, al die rode pruiken van de Lolla Rosso sla, als die stevige komkommers en courgettes, de tweede zaai van de worteltjes die nu toch opkomen, de bonentipi vol met hangende snijbonen en de uien die strijken. Daar kan een schilderij in een ver museum eigenlijk niet tegenop.

Het mooist is het, als de groente niet overwoekerd wordt door onkruid, dat altijd nèt iets beter en harder groeit, daarom kan de tuinder ook niet weg. Elke dag een nieuwe verrassing op de tuin, zoals het moment dat de uien gingen strijken.

Toegegeven, we hadden daar als nieuwe tuinder ook nog nooit van gehoord, van dat strijken. Maar wie uien teelt zal het meteen herkennen. Op een gegeven moment is het uienloof 'klaar' en gaat plat op de grond liggen. Dat lijkt net alsof er een storm overheen is gegaan, of een vandaal. Maar het is gewoon de zomer, op een gegeven moment is het zover. Dan valt het trotse loof zomaar om, en begint de ui te rijpen en het loof te drogen. dan is het over met de verkoop van stengelui. Pas als het driekwart droog is, oogst je het. Vlechten, gaan we er dan van maken.

Buurman en buurvrouw staan zelf ook een beetje versteld van hoe alles het doet. Ons eerste uienexperiment in het gras vorig jaar op dezelfde plek was een totale flop. Afgelopen winter was dit nog bouwzand met kweekgras en kijk nou toch eens. Dus soms lopen of staan we alleen maar te kijken. Naar de bloeiende koriander - net kant. Naar de savooie kolen, die eruitzien alsof er heel binnenkort babietjes uit gaan komen. Naar de dikke ronde knolvenkels en naar de strijkende uien, sommige zijn al tien centimeter dik. Buurvrouw voelt iets borrelen, buurman zucht. 'Mooi, hè.'

Groente gaat niet op vakantie, maar het leven in de groentetuin is een soort vakantie, een fysieke, buiten in-weer-en-wind vakantie. Zoiets als survivalen. Zeker als je er ook nog eens een heel erg buitenlandse soep van weet te maken met zelf gekweekt korianderzaad. Mjammie, Sri-Lankasoep.

PS: één tuinder is genoeg, als je maar 1000 m2 hebt. Dus om en om zijn buurman en buurvrouw deze zomer ook nog even weg van de tuin. Dan is het thuiskomen feest - met nieuwe ogen ziet het er allemaal helemaal geweldig uit.