Worteltjes uit de aarde zijn vies, ik wil ze uit een zakje

Bah, er heeft grond aan mijn worteltjes gezeten.

Waar gebeurd: een meisje van twaalf houdt erg van worteltjes, dus tante koopt een bos peen op de markt. Ze haalt het loof eraf, wast ze en zet ze op tafel, maar nichtje eet ze niet op. "Daar heeft grond aan gezeten, die zijn vies."

Dit voorbeeld  werd gegeven in een lezing over onze 'voedselomgeving' en hoe die van invloed is op ons eetgedrag. Als je nog nooit hebt gezien dat alle worteltjes in de grond groeien, als jouw voedselomgeving bestaat uit schoongespoelde groente uit plastic zakjes en als je moeder als er iets op de grond valt zegt: 'gooi maar weg, het heeft op de grond gelegen.' dan is het niet raar als je geen worteltjes uit de grond wil.

In de lezing waren de worteltjes trouwens een gunstige uitzondering. In de 'voedselomgeving' van de meeste mensen zijn 1 euro reclames voor maxizakken chips, hamburgers en pizza eerder de norm. En dat was voor mij ineens een 'eureka' moment. 

Want ik heb soms moeite om uit te leggen dat we niet met het idee van de soeptuin begonnen zijn omdat wij, buurman en buurvrouw,  iets leuks te doen willen hebben in onze vrije tijd, maar omdat wij werkelijk geloven in de waarde van stadslandbouw aan de Sixhaven. Aan het telen van soep, van zaadje tot bord. En het woord 'voedselomgeving' gaf mij ineens hét argument. Het gaat niet om de honderden kilo's die we daar kunnen telen, hat gaat niet alleen om een fijne plek, waar mensen lekker bezig kunnen zijn in het groen, het is niet zomaar een experiment voor een alternatief teeltplan. Het is een voedselomgeving. Na de vreetstraat achter CS, steek je het IJ over en daar kan je soep halen van seizoensgroenten die je voor je ogen ziet groeien, die je zelf uit de grond mag trekken, die àlles in zich heeft wat de voedseltransitie toejuicht en die ook nog eens super lekker is. 

Wortelsoep met worteltjes uit de grond, spinaziesoep met spinazieblaadjes, pompoensoep van dikke grote pompoenen òp de grond, courgettesoep van doorgeschoten courgettes die in de Albert Heijn afgekeurd zouden worden. 

We hebben ook net gehoord dat we vanaf veertien september eindelijk de tuin mogen inrichten. Dan is er drie jaar braakliggend terrein geweest. Drie jaar ambtelijk overleg, plannenmakerij, vergunningengedoe en mogen we in één jaar bewijzen dat je er soep van kunt koken. Dat is wat je noemt: een uitdaging. We gaan ervoor, want van plannen kan je niet leven, van soep wel.